World's Most Dangerous Room
11 januari 2018 - La Paz, Bolivia
Vandaag van the World's Most Dangerous Road in Bolivia naar beneden gefietst. Wauwie, wat was dit GE-WEL-DIG. Er zijn hier in het verleden veel doden gevallen, waaronder ook wel eens toeristen dus vond het best spannend in het begin. Maar gelukkig hebben we het overleefd en ook nog op een aardig goed tempo volgens de guide. Dus ben best trots op ons en al helemaal als je bedenkt dat wij een turbulente nacht hebben gehad in onze most dangerous room of liever gezegd most disgusting room.
Tot nu tot bevalt slapen in een hostel prima en hebben we nog bijna niets geks meegemaakt behave de stinkende hippies van het Hostel in Sucre die hun kleding alleen een beetje onder de douche wassen i.p.v. naar een wasserette brengen. Nou na een paar weken reizen ruik je dan toch wel een zweetgeur als je de kamer in komt, kan ik je vertellen. In La Paz deelden wij onze kamer met vier vrienden uit Australië.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik al lichtelijk het beeld had dat Australiërs erger waren dan de hele crew van Geordie Shore en zo werd mijn vooroordeel afgelopen nacht toch bevestigd. Wij werden namelijk wakker van het geluid van stromend water met op de achtergrond iemand die in een Australisch accent schreeuwt en ik citeer: "You fucking cunt what the fuck are you doing, you cunt. Stop it right now". Op dat moment besef ik dat onze kamergenoot aan het plassen is op het bed waar een vriend van hem in ligt. En het was een aardige plas kan ik je vertellen. Iguaça Falls is er niets bij. Vervolgens ontstaat er een hele woordenwisseling tussen de vriendengroep waarin cunt het meest gebruikte woord was en waarin duidelijk werd dat de plassende jongen maar 1 shotje tiquilla op had. Na 30 min lagen ze allemaal weer te slapen, waarvan 1 dus in een plasbed. Bizar weer dit!
Tijdens de walking tour in La Paz zijn wij ook weer wat interessante feitjes te weten gekomen. Zo ook over de San Pedro gevangenis midden in de stad. Het schijnt dat het in de gevangenis een stadje op zich is. Zo mogen de vrouwen en kinderen van de gevangenen daar ook wonen en hoe rijker je bent hoe luxer je woont met eventueel een jacuzzi tot je beschikking. Een aantal jaren geleden kon je ook een tour doen door de gevangenis waarbij de gevangene jouw gids was. Ik weet van een aantal mensen uit Nederland dat ze dit hebben gedaan. Dit is tegenwoordig verboden door de overheid omdat het een paar keer is misgegaan. Als je uit de gevangenis liep, na de tour, hield een agent je tegen en zei dat er geen tour bestond en je dus in de gevangenis moest blijven tenzij je veel geld betaalde. Of je werd tijdens de tour verkracht. Het meisje van de walking tour vertelde dat je echter nog steeds de tour kunt doen. Gelukkig waren Maxime en ik het er snel over eens dat verkracht worden in een Boliviaanse gevangenis niet op onze bucketlist staat.
Nog een paar dagen in Bolivia en dan gaan we gaan we alweer naar Peru!
X
Marita
Tot nu tot bevalt slapen in een hostel prima en hebben we nog bijna niets geks meegemaakt behave de stinkende hippies van het Hostel in Sucre die hun kleding alleen een beetje onder de douche wassen i.p.v. naar een wasserette brengen. Nou na een paar weken reizen ruik je dan toch wel een zweetgeur als je de kamer in komt, kan ik je vertellen. In La Paz deelden wij onze kamer met vier vrienden uit Australië.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik al lichtelijk het beeld had dat Australiërs erger waren dan de hele crew van Geordie Shore en zo werd mijn vooroordeel afgelopen nacht toch bevestigd. Wij werden namelijk wakker van het geluid van stromend water met op de achtergrond iemand die in een Australisch accent schreeuwt en ik citeer: "You fucking cunt what the fuck are you doing, you cunt. Stop it right now". Op dat moment besef ik dat onze kamergenoot aan het plassen is op het bed waar een vriend van hem in ligt. En het was een aardige plas kan ik je vertellen. Iguaça Falls is er niets bij. Vervolgens ontstaat er een hele woordenwisseling tussen de vriendengroep waarin cunt het meest gebruikte woord was en waarin duidelijk werd dat de plassende jongen maar 1 shotje tiquilla op had. Na 30 min lagen ze allemaal weer te slapen, waarvan 1 dus in een plasbed. Bizar weer dit!
Tijdens de walking tour in La Paz zijn wij ook weer wat interessante feitjes te weten gekomen. Zo ook over de San Pedro gevangenis midden in de stad. Het schijnt dat het in de gevangenis een stadje op zich is. Zo mogen de vrouwen en kinderen van de gevangenen daar ook wonen en hoe rijker je bent hoe luxer je woont met eventueel een jacuzzi tot je beschikking. Een aantal jaren geleden kon je ook een tour doen door de gevangenis waarbij de gevangene jouw gids was. Ik weet van een aantal mensen uit Nederland dat ze dit hebben gedaan. Dit is tegenwoordig verboden door de overheid omdat het een paar keer is misgegaan. Als je uit de gevangenis liep, na de tour, hield een agent je tegen en zei dat er geen tour bestond en je dus in de gevangenis moest blijven tenzij je veel geld betaalde. Of je werd tijdens de tour verkracht. Het meisje van de walking tour vertelde dat je echter nog steeds de tour kunt doen. Gelukkig waren Maxime en ik het er snel over eens dat verkracht worden in een Boliviaanse gevangenis niet op onze bucketlist staat.
Nog een paar dagen in Bolivia en dan gaan we gaan we alweer naar Peru!
X
Marita
