I am coming home😊

1 februari 2018 - Lima, Peru

Lieve mensen, het zit erop. Over een paar uur vlieg ik via Miami en Londen naar Amsterdam waar ik op 2 februari aankom. Maxime is inmiddels voor een maand vertrokken naar Costa Rica en daarna gaat ze nog twee maanden naar Colombia.

Ik ben net aangekomen bij mijn bed & breakfast (b&b) en het was echt een verschrikkelijke rit hier naartoe. Ik neem jullie graag even mee in deze stressvolle gebeurtenis. Maxime en ik besloten vanaf ons hostel in Miraflores een Uber te delen die mij eerst zou afzetten bij mijn bed&breakfast (b&b) en daarna zou doorrijden naar het vliegveld. (Totale reis ongeveer 45 min) Het was een vrouwelijke Uber chauffeur en voor ik instap check ik nog of het klopt waar ze ons heen brengt. Ja hoor helemaal goed, eerst naar de b&b en daarna naar het vliegveld. Terwijl wij in de Uber zitten doet de vrouw al een beetje raar. We rijden ergens en ze doet ineens alle ramen en knopjes dicht en zegt: "het is hier heel gevaarlijk". Uhm oke, best een gek idee maar goed. Vervolgens vraagt ze waarom we eerst naar een b&b moeten. Dus wij leggen uit dat ik nog blijf en Maxime weggaat. "Oke prima" zegt ze. Na een paar minuten vraagt ze ineens: "Waar moet ik dan eerst heen naar het vliegveld of naar de b&b." Dus wij zeggen als eerst naar de b&b maar als het vliegveld beter uitkomt is dat ook goed. Deze vraag stel ze vervolgens nog 3 keer. Weer een paar minuten laten zegt ze ineens: "Ik rij niet naar de b&b want het is daar echt heel gevaarlijk." Op dat moment word ik al mega nerveus. Oke wtf!! Dit kan echt niet. Waarom zeg je niet meteen dat het daar zo gevaarlijk is voordat we instappen. Wij geven nog aan dat dit niet kan en wij gewoon naar de b&b gebracht willen worden. Ik krijg al een raar gevoel van binnen en Max probeert mij nog gerust te stellen dat het echt bangmakerij is. Vervolgens stopt ze naast een politieagent en vraagt of t gevaarlijk is. Hij geeft niet echt antwoord en ze rijdt door richting het vliegveld. Ook hier vraagt zij weer aan een agent of 't gevaarlijk is. Hij kijkt op mijn telefoon en zegt ja 't is een gevaarlijke buurt. Uhm oké, niet echt een fijn idee dit. We stoppen op het vliegveld en de vrouw weigert om nog verder te rijden. Ik geef aan dat dit niet kan want ik betaal 40 Solles wat van mijn creditcard wordt afgeschreven (ongeveer 10 euro voor de rit) en ze geeft mij 10 Solles (waarvan 5 nep blijken te zijn) om een taxi te pakken vanaf 't vliegveld.
Op het moment dat ze weg ben ik even van slag. Ik moet dus nu alleen in een taxi naar een b&b in een mega gevaarlijke buurt. Niet echt een heel fijn idee. Moet ik dan maar 10 uur wachten op het vliegveld denk ik nog?
Maxime wacht bij de tassen en ik besluit naar binnen te gaan om aan een paar dames te vragen of het echt zo gevaarlijk is. Een groepje van drie grond stewardessen laat ik de locatie zien. En ja hoor ze zeggen dat het gevaarlijk is op dit tijdstip. Na even overleg blijkt dat het met een Uber niet zo gevaarlijk is en ze willen er graag 1 voor mijn bestellen en ook nog meelopen. Na 10x vragen of 't echt veilig is stap ik huilend in de Uber. Daarvoor geef Max nog een knuffel. Pink nog wat traantjes weg want ja t is toch best spannend allemaal en een gek idee dat ik Max na zulke intensieve weken ineens niet meer zie.
Eenmaal in de Uber ben ik binnen 5 min bij de straat waar k moet zijn. Ik zie nog een Holiday Inn onderweg en besluit dat als het er echt eng uitziet ik vraag of hij mij daar afzet. In het straatje aangekomen kunnen we het niet vinden. De Uber chauffeur is erg behulpzaam en hij reed even heen en weer en uiteindelijk zie ik een zwart hek, waar ook andere toeristen binnen lijken te zitten. Ik betaal de chauffeur en loop naar binnen . Een super lieve vrouw doet open en alles is perfect geregeld. Het is hier dus niet gevaarlijk zegt ze behalve een deel 15 min verder. Helemaal opgelucht plof ik op het heerlijke tweepersoons bed in mijn privé kamer met eigen badkamer. Dit heb ik wel verdiend na zo n gekke rit en na mijn avonturen van de afgelopen tijd...

Want wat heb ik geweldige tijden meegemaakt. Kan niet geloven dat het al voorbij is. Ik weet dat ik het al vaak heb gezegd maar dit was echt een ervaring die ik voor geen goud had willen missen. Buenos Aires, Iguazu Falls, Torres del Paine, Galciar Perito Moreno, Rio de Janeiro (met Nayton🖤), Valparaiso, Iquique, Salar del Unyuni, Titicaca Lake, The most dangerous road, Machu Picchu, Cusco, Huacachina en Lima waren stuk voor stuk extreme hoogtepunten. Los van de busreizen door Bolivia en Peru die ik al adembenemend mooi vond. (Al was ik de busritten van 16 uur of meer wel echt zat.. dus voorlopig geen bus meer voor mij!)

Naast deze hoogtepunten heb ik geweldige mensen ontmoet waarmee ik de gekste dingen heb beleefd. Een aantal van deze mensen zal ik zeker nog zien!!
Wij hebben ons soms wel verbaasd over bepaalde mensen. Bijvoorbeeld de Nederlandse vrijwilliger in het hostel in Valparaiso die "al" 4 jaar aan het reizen was, maar zonder een cent te makken. Stond hij elke dag pannenkoekjes te verkopen of te jongleren tussen de auto's voor 3 euro per dag. Ieder zijn ding natuurlijk maar ons niet gezien. Of de Nederlandse student uit het hostel in Arequipa. Die op de vraag waar hij vandaan komt een heel verhaal verteld dat hij heeft gewoond en gestudeerd in Amsterdam, gaat studeren in Rotterdam maar eigenlijk in Buenos Aires woont. Na even doorvragen blijkt dat hij daar 3 maanden verbleef en oorspronkelijk uit Zeist komt. Dude.. het antwoord op de vraag is dus gewoon Zeist..

Ik besef mij door deze reis hoe dankbaar ik ben dat ik in Nederland ben geboren en woon. Dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, zijn voor de mensen hier iets waar ze waarschijnlijk alleen over kunnen dromen.
In Nederland is alles daarnaast over het algemeen goed georganiseerd, iets waar ze hier best wat van kunnen leren. Dus mocht een hoge pief vanuit Bolivia of Peru dit lezen: Maxime stelt zich hierbij graag beschikbaar om met haar ervaring als eventplanner wat zaken op orde te stellen.

Ohja, nog een ding: Ondanks mijn avontuur van zojuist.. Zuid-Amerika is helemaal niet zo eng als iedereen denkt, die er nooit is geweest. Zou 't iedereen aanraden boven Veenendaal papa..

Verder ben ik zo happy met zulke lieve familie en vrienden in mijn leven, dat ik gezond ben, met mijn baan met super leuke collega's en ik het mij ook nog kan veroorloven zulke reisjes te maken.

Voor mijn gevoel sluit ik hiermee een hoofdstuk af in mijn leven maar begint er ook een nieuw hoofdstuk. In 2017 vertrok ik uit Nederland. Een erg zwaar jaar met een aantal heftige gebeurtenissen. De zondagen bij oma zijn nooit meer hoe ze waren toen Oom Arie er nog was. Maar ondanks de pijn, die niet zomaar weggaat bij mij en ook niet bij de rest van de familie, wil ik focussen op de positieve dingen. Ik kom terug in Nederland in een nieuw jaar..2018 en alles in mijn leven zal anders zijn ten opzichte van toen ik vertrok. Een nieuwe liefde, een nieuw huisje en een nieuwe functie!! Ik verheug mij er echt super erg op!

Lieve lieve lieve mensen! Heel erg bedankt dat jullie mijn verhalen hebben gelezen. Ik hoop dat jullie net zo hebben genoten van de verhalen als ik van het schrijven ervan. Nogmaals, ik heb van jullie reacties genoten en ik kan niet wachten tot ik iedereen weer zie!

Tor snel in Nederland!

Dikke kus en een knuffel,
Marita

6 Reacties

  1. Mandy:
    1 februari 2018
    Nichieeeeee,
    Wat een leuke verhalen heb je geschreven de afgelopen maanden! Ik ben blij dat je terug komt!! Een hele fijne terugreis en we prikken snel een datum!!
  2. Chantal:
    1 februari 2018
    Mooi Mariet! Ik kijk er naar uit je weer te zien. Hele dikke kus!
  3. Pappa:
    1 februari 2018
    Tja, na al je verhalen kan ik niet anders concluderen dan dat het een riskante onderneming was. Gelukkig is het goed afgelopen en heus: Veenendaal staat voor veel meer dan Veenendaal alleen. We mogen ons gelukkig prijzen dat we in een aangeharkt land als Nederland leven. Niet voor niets zoeken zovelen hier hun heil. Hoe dan ook, op het gevaar af een bange sukkel te zijn: ik hoef zeker niet naar Zuid-Amerika en al helemaal niet na het lezen van jouw ervaringen. Het is de aarde in een bittere verschijningsvorm. Heus, je zult genieten in het Veenendaalse Scheepjeshof. Tot gauw en alvast dikke kus van je papje.....
  4. Mariska en Carina:
    1 februari 2018
    Hallo Marita, wat heerlijk dat je een prachtige reis hebt gehad! Maar we zijn blij dat je weer heelhuids naar huis komt. Je omaatje telt de dagen af. Tot gauw!
  5. Marleen:
    2 februari 2018
    Wat gaaf om je verhalen te lezen. Wat een supertijd moet je gehad hebben. Geniet nog even lekker na en geniet ook weer hier in nl van alle leuke dingen 😀😍. X je ex-collega Marleen
  6. Natasja:
    2 februari 2018
    Welkom terug Marita! Trots op je dat je je droom achterna bent gegaan en superleuk om al je verhalen gelezen te hebben! Tot maandag, jeeeeej! -x-