Marta Cicnie in Machu Picchu...

24 januari 2018 - Cusco, Peru

Een dag voor wij naar één van de 7 wereldwonderen gingen, besloten wij dat het toch leuk was nog wat drankjes te doen. We hadden beter moeten weten.. Na 4 uur slapen (Maxime had 1 uur slaap) werden we om 7 uur in de ochtend opgehaald. Nou eigenlijk was het 8 uur want ze kwamen een uur te laat.

Na een busreis van 6 uur in een minibusje (zonder wc en geloof mij dat is niet fijn) kwamen we aan in Hidroeléctricas waar allemaal mensen namen aan het roepen waren. Op dat moment snapte ik dat nog niet helemaal maar daar zou ik snel achter komen. Pas nadat we uit de bus stapte kwamen wij erachter dat we 3 uur moesten lopen naar het plaatsje waar we zouden verblijven. We konden ook de trein nemen maar die kwam niet zo vaak. Dus ach, dan loop je toch gewoon even 3 uur over het spoor naar het stadje waar je slaapt.

Maxime liep toch wat sneller en ik liep samen met een meisje uit the USA genaamd Jane. Haar ouders komen uit Mexico en het gaat er bij haar thuis net zo aan toe als in de serie Jane the Virgin zei ze. Ook had ze haar verloving een paar jaar geleden verbroken omdat ze liever wilde werken als au pair in het buitenland wat ze nog steeds doet.

Na 3 uur kwam ik helemaal kapot aan in Agua Calientes. Onze tourguide zou ons opwachten op het algemene plein. Daar aangekomen liepen er weer allemaal roepende mensen. Blijkbaar was mijn tourguide niet de enige. In plaats van een vast meetingpoint per touroperator schreeuwt iedereen dus gewoon de namen van de mensen die bij die specifieke tour horen. Wel vreemd maar goed, het was een super leuk stadje dus dat maakte alles weer oké. Jane zat in dezelfde bus maar wij hadden blijkbaar niet dezelfde tourguide. Dus ik liep langs al de schreeuwende mensen maar nee, mijn naam stond nergens op de lijstjes.
Toen hoorde ik na een paar minuten iemand Marta roepen. Dus ik vraag of hij ook Maxime heeft gezien en ja hoor dat heeft hij en hij bracht mij naar het hotel. Na het douche kregen we nog een uitleg. De tourguide checkt of iedereen er is en noemt ons Marta y Maxime. Waarop ik hem verbeter met Marita en hij mij een beetje verward aankijkt.

De volgende dag is de grote dag daar. We gaan eindelijk naar Machu Picchu (MaPi). Maar ik kan je vertellen.. die gedachten gingen niet door mijn hoofd toen de wekker, na 5 uur slaap, ging om 4.00 uur in de ochtend. Het regende keihard, het was koud, donker en we wisten dat we van 4.30 tot 5.30 in de regen moesten staan tot de 1e bus naar boven ging. We hadden geen keuze want om 6 uur stond onze gids daar te wachten. Ook boven aan de berg schreeuwende mensen van de namen van de mensen die bij hun tour horen.

Het was het allemaal waard. In onze poncho kregen we eerst een tour en daarna hadden we een paar uur vrije tijd. MaPi is echt één van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien in mijn leven. Je krijgt gewoon flashbacks hoe de mensen daar vroeger leefden en ze waren echt super slim. De lucht klaarde gelukkig op en we hadden een prachtig uitzicht.

Uitgeput terug in de bus naar beneden (ongeveer 25 min) zat ik naast een Chineze oude man. Zijn vrouw zat op de stoel voor hem en we raakten aan de praat. Hij kwam uit Hong Kong en gaf aan dat ik daar ook echt heen moest. Na een kort gesprek kreeg ik zijn business card in mijn hand gedrukt dat ik hem moest mailen als ik ooit met mijn toekomstige vriend naar Hong Kong kwam. Vervolgens kreeg ik na een paar minuten een blaadje in mijn hand gedrukt of ik mijn naam en email ook wil opschrijven zodat we in contact kunnen blijven.
Weer een paar minuten later komt zijn telefoon te voorschijn en vraagt of ik een selfie wil maken met z'n 2en. Beneden aangekomen stelt hij mij voor aan zijn vrouw, die ook werkt in het HR vakgebied in Hong Kong.
En ja hoor, weer komt er een telefoon te voorschijn. Nu een selfie net z'n 3en.
Een erg droge ervaring🙈

Na een treinreis van 45 min kwamen wij weer aan in Hidroeléctricas. Weer allemaal roepende mensen en tientallen minibusjes die iedereen terug brengt naar Cusco.
Dus wij maar rondvragen welke bus wij moeten hebben. Na de 2e keer vragen zegt de jongen Marta? No Marita and Maxime. Dus ik kijk even mee op zijn lijstje en wat zie ik staan: Marta Cicnie / Maxime Orsterhof. Naja dat moeten wij zijn.
Marita den Dulk is natuurlijk best een moeilijke naam om over te nemen vanaf mijn paspoort (die ik had afgegeven toen ik de tour boekte) Dus dan pak je gewoon mijn eerste 2 namen, (Marita Sienie) laat je mijn achternaam weg en maak je er een leuk mixje van.

Inmiddels zijn wij terug in Cusco en vandaag voelt Maxime zich niet zo lekker, dus doen we het rustig aan. Morgen gaan wij richting Huacachina om heerlijk te relaxen en daarna is alweer onze laatste stop in Lima.

Heel veel blogs zullen er niet meer komen dus ik wil alvast zeggen dat ik geniet van alle leuke reacties. Ik reageer niet op jullie reacties hieronder maar weet dat ik het waardeer en echt heel leuk vind om te lezen.

Besos,
Marta Cicnie

2 Reacties

  1. Simone Steenhart (moeder Maxime):
    24 januari 2018
    Hoi Marita, ik ga jou blogs wel ontzettend missen. Super om het straks met de foto's en Maxime weer thuis het nog een keer na te lezen. Ik zou zeggen ; meid ga bloggen je schrijft zo leuk en pakkend. Heel veel plezier en mooie uitstapjes nog de komende week en alvast een hele goede terugreis.
  2. Ron Oosterhof (Vader Maxime):
    26 januari 2018
    Hoi Marita,
    Ik zal je verhalen ook missen. Heb er echt van genoten, zo leuk geschreven. Geniet nog even van de laatste dagen.
    Groetjes Ron.