Chill on the beach

Daar sta je dan alleen op het vliegveld in Rio de Janeiro. Nee hoor, geen man met een bordje bij de uitgang van de terminal. Gelukkig was er een gratis wifi verbinding en kon ik contact leggen met het hostel. En ja hoor, na twee minuten komt er een man met een bordje naar binnen gelopen. Bleek dat hij buiten stond te wachten.

Deze man was nou niet echt het zonnetje in huis. Het was een beetje het type waarvan je denkt: jij doet soms wel eens dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Dus ik probeer nog een praatje aan te knopen want hey, 't kan ook een verkeerd vooroordeel zijn. "Do you speak English?" "No English", antwoordde hij. Oké duidelijk, geen gesprek dus..

Via maps.me was ik vergeten de kaart te downloaden van Rio om een beetje te zien waar ik was, dus ik keek mee met de bordjes die hij volgde. Ik zou slapen in een hostel genaamd "Chill on the Beach" gelegen in Copacabana.

Op een gegeven moment neemt de chauffeur niet de afslag waar we heen moeten. Hmm dat is vaag, denk ik.. we komen in een wijkje waarvan je denkt dit is wel semi de ghetto. En op dat moment kreeg ik toch wel even een semi interne Panic Attack. (Bijna een zelfde soort Panic Attack die ik in Suriname had in 2006 waarbij ik bijna uit een rijdende auto ben gesprongen maar dat is weer een heel ander verhaal)
Wat als hij nu naar een afgelegen plek rijdt en ik word beroofd van de 450 euro die ik net heb gepint of erger? Oké, hoe kan ik dan vluchten? Heb ik een wapen?
Op het moment dat ik aan al die dingen dacht reed hij weer de snelweg op richting Copacabana.

Vervolgens stopt hij bij een tankstation. Pfff....Oja joh, ik heb maar weet ik veel hoeveel betaald voor de transfer dus dan ga je toch even op je gemak tanken bij een tankstation waarvan je ook denkt ik rij wel een blokje om naar een andere.
Dus ik twijfelde nog hmm moet k snel nog mijn geld verspreiden. Maar gelukkig niets aan de hand.

Heelhuids kwam ik aan bij Chill on the Beach. En op zich was het ook best chill..

De dag erna meteen gechillt on the beach en de buurt verkend. Alleen reizen bevalt prima. Je bent namelijk bijna nooit alleen. In de avond heb ik met een meisje uit het hostel afgesproken om drankjes te gaan doen. Zij kende weer andere mensen uit de buurt dus uiteindelijk waren we met een groep van 7 mensen. Echt super gezellig met iedereen een hele sterke caipirinha gedronken op de boulevard van Copabana.

Inmiddels ben ik onderweg naar Ilha Grande op een boot waarvan je denkt.. oke nu gaan we omvallen.. Maar goed het schijnt een super mooi eilandje te zijn. Dus ik ben benieuwd.

Ciao,
Marita